نصیحتی کرده اند که:از جوانی به اندازه ای که باقی است ، استفاده کن ؛ که در پیری همه چیز از دست میرود ، حتی توجه به آخرت و خدا ! . افسوس که نامه جوانی طِی شد و آن تازه بهار زندگانی دِی شد آن مرغ طَرب که نام او بود شَباب افسوس ندانم که کِی آمد کِی شد😞
هیچ حرفی نمیشه گفت جز اینکه با تمام وجود بگیم: ""خدایا شکرت... خدایا شکرت که با تمام ناسپاسی ها ، رحمتت را...عنایت فرمودی"" جای همه عزیزان و هم تباران که به هردلیلی نتونستن بیان به زادگاهشون، سبز سبز بود.